Ne zaman bir tren çığlığı duysam
Yüreğim üşür ağustosta ürperirim.
Kimseler kalmaz sokaklarda
Köprüsünden kuru yük vagonlarını izlerim.
Ne zaman bir tren çığlığı duysam
En köşeye çekilir susarım.
Yine birileri gider belikli.
Sevenler ardından el sallayanlar.
Ne zaman bir tren çığlığı duysam
Dudağımda yarım kalır sözcükler.
Ansızın boğazıma bir şeyler düğümlenir.
Damlalar düşer yerlere ağlayamam.
Ne zaman bir tren çığlığı duysam
Tir tir titriyor ellerim.
Ne korkudan ne yaşlılıktan
Heyecandan titriyor bedenim.
Ne zaman bir tren çığlığı duysam
Sayfalar birbirine karışır.
Anlamlandıramam anılarımı.
Anlayamadım neden kalanlar ağlıyor.
Ne zaman bir tren çığlığı duysam
Ardından bende bir çığlık atıyorum.
Sustukça yanıyor yüreğim.
Avazım çıktığınca bağırıyorum.
Ulubat GÜNEZ
