Yarın En Büyük Olacağım   Ben Küçük Bir Ağacım Yarın En Büyük Olacağım. Küçük bir ağaç olmama rağmen çok dinlenen oldu küçük gölgemde. Hiç kimseye; kimsin, nesin, ne işin var burada demedim. Çok uzaklardan geçen birini gördüm bu yana gelen kızgın çöle inat. Biraz, duraklasın istedim gölgemde. Öyle kabardı ki dallarım oysa ben küçücük bir ağaçtım. Dallarım gür yapraklarım cılızdı. Utandım gölgelenmeni istemekle beraber. Ben, küçük bir ağaçtım. Uzun sürmedi yamacıma gelişin. Hatta çok çabuk oldu. Sevindim. Şaşırdım. Ümitlendim benim için geliyorsun diye. Oysa sen, durakladın birkaç dakika. Ve devam ettin yoluna. Utandım küçük bir ağaç olmaktan. Keşke büyük olsaydım diye geçirdim içimden. Haykırışlarımı duyma diye sustum. Başarabildiğim tek şeyi yaptım, sustum. Oysa ben küçük bir ağaçtım. Büyüyemezdim bir anda. Dualarım kifayetsiz kalacaktı. Biliyorum yaşanmışlığımda olan argümanlar bunlar. Üzüldüm. Henüz tanıyamadım bile. Badı saba gibi tatlı tatlı esip geçtin. Bense mani olamadım gitmene. Yemin ettim. Bir gün çok büyüyeceğim. Öyle büyüyeceğim en büyük ben olacağım. Sen hiçbir ağacın gölgesinde rahat edemeyeceksin. Ve bilmeden arayışın ben olacağım.   Ulubat GÜNEZ